Meer dan vijftien jaar ervaring, zeven langspelers uitgebracht én nummers die regelmatig in Hollywoodfilms zijn te horen. Als er iemand een aardig oeuvre heeft opgebouwd, dan is het multi-instrumentalist Matthew Houck wel. De Amerikaanse singer-songwriter, gitarist, bassist, pianist en drummer – beter bekend als Phosphorescent – heeft na het geweldige Muchacho een voorlopig hoogtepunt in zijn carrière bereikt. Tijd voor de bezegeling met een livealbum in The Music Hall in Brooklyn, New York.
Geïnspireerd door Bob Dylan’s album Hard Rain daalde Houck vorig jaar december af naar de hipste wijk van New York om zijn eerste livealbum op te nemen. Samen met zijn band gaf Phosphorescent vier shows, goed voor ruim tien uur aan muziek. Van al dat materiaal haalden ‘slechts’ negentien nummers de plaat.
De verschillende albums van de Amerikaanse folkrockers zijn goed vertegenwoordigd op Live At The Music Hall. Hoogtepunt daarbij is een tien minuut durende versie van ‘Los Angeles’, afkomstig van het album Here’s To Taking It Easy uit 2010. De uitgesponnen gitaren en de snikkende stem van Houck zijn daarbij vaste ingrediënten – weer een Bob Dylan vergelijking is op zijn plaats. Maar het echte climax komt toch wel bij ‘Song For Zula’. Hét nummer dat de band naar een hoger niveau bracht en voor veel meer bekendheid zorgde. Waarbij die ene zin uit Johnny Cash’ ‘Ring Of Fire’ elke keer weer voor kippenvel zorgt. (“Some say love is a burning thing / that it makes a fiery ring”)
Opgenomen in een zaal met maar 550 man publiek, lukt het Phosporescent om de intieme setting van hun muziek over te brengen naar de huiskamer. Zelfs in je hoofdtelefoon is de spanning en emotie vanuit de zaal voelbaar aanwezig. Erg knap voor een geknipte bewerking van vier shows. De muziek van Houck en zijn band nestelt zich in je gedachten en éénmaal daarin vergroeid, laat het je niet meer los. Phosporescent verdient een groter publiek.
Deze recensie verscheen eerder op festivalinfo
Leave a Reply